Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku, İlhami Algör

✨“Tütünümü, anahtarımı aldım, tam çıkıyorum bir şeyin eksik olduğunu, eksik olanın ruhum olduğunu fark ettim.Önemsemedim. Yol bana uygun bir ruh önerebilirdi. Kapıyı çektim, kilidin dili yuvasına otururken, nereye dedi. İplemedim, çıktım.”Kitap bu cümleyle başlıyor belki bu cümle bize bir çok şeyi anlatır, kimi zaman her şeyden uzaklaşıp gitmek gibi…

✨Kitabın kahramanı içinde yaşadığı evin kapı kilidinden, aynasına insan muamelesi gördüğü nesnelerle konuşur durur çünkü onu bir nevi onlar anlar gibi hisseder öyle değil midir ki insan bazen hikayesini insanlara anlatmak yerine kendine yakın bulduğu nesnelere öyle dertli ve içten bir şekilde anlatır. Ama zaman gelir ki kahramanımız her şeye karşı gamsız ve kedersiz… Her şeyde yarım kalmışlığa alışmış… Kallbinizi kıran, ruhunuzu yoran ve yarım kalmışlık hissiyatı olan ilişkiniz olduysa dert ortağınız olur kitabın kahramanı size. Bu tutku bize uzak değildir aslında her ilişkimizde karşılaşırız yarım kalmışlıkla ya da kırıklarla bu derin bir tutku size hiç yabancı gelmeyecek…

✨”Nereye gidiyorsun çocuk,” dedim içimden, “büyümeye mi?”

Herkese keyifli okumalar diliyorum..